Krótki fragment rozdziału 7

Jay szedł ze mną ulicami zupełnie się nie odzywając. Myślałam, zastanawiałam się czy uraziłam go w jakiś sposób. Może taki miał charakter? Albo to ze mną było coś nie tak?

- Zamierzasz tak milczeć? –spytałam w końcu.

Spojrzał na mnie ukradkiem ale szybko zwrócił wzrok w przeciwną stronę.

- A co mam mówić? – powiedział z niechęcią.

- Nie wiem.

Nie odpowiedział. Tak, ten gość jest naprawdę podejrzany.

Patrzyłam na ludzi, otaczający mnie świat. Od zawsze marzyłam, żeby choć raz znaleźć się właśnie tutaj. Nie śmiałam wyobrażać sobie dalsze granice typu: Egipt, Grecja… Bo wiedziałam, że to niemożliwe. Ale teraz, gdy najprzystojniejszy chłopak prowadził mnie do hotelu a jego ręka ocierała się o moją, miałam nadzieję. Nadzieję, że może ta przygoda nie skończy się śmiercią i wreszcie będę umiała stąd uciec. Najdalej jak się da.

- Hotel jest za tym rogiem. – wskazał palcem zaułek między klubem a kawiarnią. Okolica nie wydawała się przyjemna. Ale oczywiście czułam przyciąganie do tego miejsca… Jak zawsze. Nie boję się tych rzeczy, których powinnam.

- Dobrze już wiem. Dzięki. – zrobiłam krok na przód gdy Jay złapał mnie za rękę i powiedział, ba , poprosił:

- Poczekaj, przepraszam.

Odwróciłam się do niego twarzą i zapytałam:

- Za co? – parsknęłam.

- Za to jak się zachowałem. Wiesz, byłem trochę oschły dla ciebie. – przyznał nieśmiało.

- Nie, no może troszeczkę. – sarknęłam .

- Po prostu, wyglądasz bardzo podobnie ale nie mamy pewności… Nie, to nie ty. Yy, czy mógłbym się trochę zrehabilitować i zaprosić cię na kolacje w restauracji w tym hotelu? Tak się składa, że ja też tam mieszkam.

Tak – pomyślałam z zadowoleniem.

- Fajnie się składa, może jutro o ósmej? – zaproponowałam.

- W porządku. To … do zobaczenia, Cher. – pożegnał się i pobiegł w przeciwnym kierunku.

A ja patrzyłam za nim z utęsknieniem.